Goede fotografie is een basis-ingrediënt in de merkcommunicatie. ​​​​​En zoals ik in een vorige blog al eens heb gezegd: dat kun je het beste ​​​​​​​doen met eigen fotografie. Zeker, stock-fotografie is enorm in kwaliteit en variëteit gestegen. Ook daar is het besef gekomen dat al te gelikte en gepolijste fotografie niet altijd goed werkt. Stockfotografie al altijd ​​​​​​een uitkomst zijn als tijd en budget niet toereikend zijn. Maar als het kan, kies voor eigen fotografie. Daardoor krijg ​​​​​​​​​​je eigen unieke foto’s in settings die passen bij jouw merkverhaal.

Maar de laatste jaren liepen we soms ook aan tegen de beperkingen van volledig geregisseerde fotoshoots voor onze klanten. We zochten de juiste fotograaf, locaties en modellen. Samen met de klant maakten we scripts van wat er moest worden gefotografeerd. Bijvoorbeeld: de jonge ondernemer in een bedrijfsverzamelgebouw of de vader die met zijn kinderen praat over de scheiding. De foto’s waren vaak raak en worden nog altijd gebruikt, maar soms was er ook het besef dat er iets ontbrak. En dat kwam door de werkwijze: alles is geregisseerd en de modellen acteren…het pure, authentieke gevoel was niet altijd helemaal aanwezig. Het liet inhoudelijk wel de juiste merkverhalen zien, maar dus niet altijd de juiste emotie. 

Veelgehoorde begrippen in de discussies die we hierover hadden: fotografeer slices of ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​life, die echte documentaireachtige fragmenten uit het leven waar je als kijker mee kan identificeren. Laat dat nou zien in je merkfotografie. Of het nu gaat om ​​​​​​​een klant, medewerker of wie dan ook. Prima allemaal, ik was het er helemaal mee eens. Maar het heeft wel even geduurd voor ik hier een antwoord op had. Hoe krijg je dat ‘echte’ beter te pakken in die geregisseerde omgevingen?

Onze nieuwe fotografieaanpak noemen we scharrelen & schuren. Kern: veel minder regie in de shoots, veel meer echte mensen in beeld (dus geen modellen). We zijn hierbij niet over een ​​​​​​​nacht ijs gegaan; we hebben de nieuwe aanpak uitgebreid verkend met de betrokken fotografen en klanten. Ik zal kort uitleggen hoe we nu te ​​​​​​​werk gaan en natuurlijk het resultaat van deze nieuwe aanpak.

De shoots-nieuwe-stijl leveren veel meer resultaat op, kwalitatief en kwantitatief. Vrijwel alle beelden hebben dat authentieke, dat pure gevoel waar ​​​​​​​we naar zochten. Mijn conclusie dat we hiermee een aanpak hebben die voor veel meer merken kan werken. Zin om te sparren over jouw merkfotografie? Laat even van je horen!

Er is geen ​​​​​​​ sprake meer van een officiële shoot. ​​​​​​​De fotograaf krijgt de thema’s en onderwerpen mee die moeten worden gefotografeerd. Elke fotograaf krijgt hiervoor een briefing op hoofdlijnen, in de debrief geeft hij aan wat hij van plan is en geeft hij duidelijk aan hoe hij het verhaal gaat fotograferen met welke mensen in en welke setting. Niet elke fotograaf is hiervoor geschikt; er wordt immers veel meer verantwoordelijkheid bij hem of haar neergelegd.

De fotograaf rekruteert uit zijn netwerk of daaraan gelieerde netwerken kandidaten om te fotograferen. Z’n voetbalteam, bedrijven uit een bedrijfsverzamel­gebouw of een restaurant waar hij wel eens is geweest; alles is mogelijk. Daar maakt hij afspraken mee om ‘de modellen’ te fotograferen in een bepaalde setting. De fotograaf heeft dus geen dicht-getimmerd script, maar krijgt veel meer de vrije hand. Hij beslist wanneer het moment er is om te fotograferen. De vergadering, het feestelijke diner… De hoofdrol­spelers hoeven ​​​​​​​niet te acteren; ze voelen zich thuis, kennen de foto­graaf en zijn simpelweg bezig met hun leven. Dit zijn de slices of life die we zoeken.

Hoe goed deze aanpak ook is, het blijkt altijd weer dat in deze nieuwe aanpak de pareltjes worden gemaakt in de rafelrand van een shoot. De zogenaamde off moments, vaak aan het einde van een sessie. Als niemand meer bewust heel bezig is met de shoot, als er totale ontspanning is in de groep, dan worden foto’s gemaakt die helemaal raak zijn. Daar zit het pure verborgen – de magie van een foto ​​​​​​​die echt overkomt en kijkers raakt in het hart. Dit zijn de foto’s die schuren omdat ze net iets anders tonen dan ​​​​​​​de kijker verwacht. ​​​​​​​Een houding, een setting, het kan alles zijn.